Boek: Au bout des pistes, le Chinko : Henriot, DanielAan het einde van de piste, de ChinkoHet verhaal van het mythische avontuur van een grote gids. In het oosten van de Centraal-Afrikaanse provincie Haute-Kotto, zonder inwoners en met maagdelijke paden,­ zal Daniel Henriot­ een jachtgebied openen, kampen opzetten, een vliegveld bouwen en legendarische trofeeën trekken. Maar vijftien jaar later maakten politieke omwentelingen een abrupt einde aan het buitengewone avontuur van de Haut-Chinko. (De Chinko is een rivier die van boven naar beneden het oosten van de Centraal-Afrikaanse Republiek doorkruist).Lexicon. Kaart en 47 kleurenfoto's.Nieuwe editie, met een origineel voorwoord en enkele correcties.Voormalig jachtgids en auteur van zeven romans op het­ zwarte continent­, Daniel Henriot, geboren in 1932, woont nu in Parijs en aan de Middellandse-Zeekust van Afrika. UITTREKSELS UIT HET BOEK:"Zodra we verder gaan dan de gebruikelijke plaatsen waar de vrouwen de velden bewerken en vissen met kalebassen, betreden we het wit van de kaart, het terra incognita van de ouden. Urenlang, in de wirwar van savannes, marigotten en bosgalerijen met zo'n dichte begroeiing dat je met een machete de weg moet snijden, begeleidt Magraba de zuil zonder een minuut af te wijken van het azimut dat door het kompas wordt gegeven. Achteraan voeren de dragers fatalistisch acrobatiek uit om de lasso van lianen en de bramenval te ontwijken.""Ik heb op alles gejaagd, behalve op eer, en als mijn stamboom als parachutist, planter, boekanier, haai en krokodilvisser, beestjesvanger, ivoorjager en chimera-schuimschuimer het rechtvaardigt, het moet worden geplaatst in de context van een tijdperk... Toen Henri Quintard mij de sleutels toevertrouwde van een heiligdom dat zich een graad ten noorden van de gouden driehoek van ivoor bevindt, zal geen enkele betrouwbare de Zemongo behandelen. De allure van een Afrika dat nog oeroud was, was voor mij belangrijker dan het vooruitzicht op trofeeën. Dit was de oorsprong van de mooiste metgezel die het in de hedendaagse tijd kon worden verbeeld laatste in zijn soort in lijn met zijn voorgangers, het sluit de deuren van de twintigste eeuw. De rest is ons ook gegeven. Omdat een verleden zonder getuige nietig is, had ik de ambitie om erover te schrijven."